Demərəm

Demərəm

Göydən enmiş mələksən, mən sənə insan demərəm,

Hər yetən qəmzəliyə heç vədə canan demərəm.

Dodağın gül qönçəsi, yanağın da lalə kimi,

Hər mina gərdənə də sərvi-xuraman demərəm.

Hicrana dözməyə də təkcə adət eyləmişəm,

Edilən hər naləyə mən ahı-fəğan demərəm.

Qədəm qoy kandarıma  tək bircə gün mehmanım ol,

Hər gələn mehmana da istəkli mehman demərəm.

Əvəzin dərd-qəmi çox, indidən qəmxar gəzirəm,

Üzə gülüb can deyənə, inanıb can-can demərəm.