Sən də mənə vermə qəm

Sən də mənə vermə qəm

Sevgilim, insafa gəl,

Hər sözə qoyma məhəl.

Özün yaxşı bilirsən –

Mən sevdalı bülbüləm,

Sən də mənə vermə qəm.

Sən ey bahar nəfəslim,

Qəlbi gənclik həvəslim.

Səni qəmli görəndə,

Düşür əlimdən qələm,

Sən də mənə vermə qəm.

Qəlbim sənin əlində,

Şirin nəğməm dilində,

Məndən kənar gəzmə sən,

Gəl olaq qoşa həmdəm

Sən də mənə vermə qəm.

Ömürdən düşür varaq,

Gedir əldən təmtəraq.

Bu hikməti unutma

Birdə tapılmaz bu dəm,

Sən də mənə vermə qəm!

Sən qönçə gül, mən bülbül,

Qönçə kimi açıl, gül.

Qaş-qabaq açıq gərək,

Gözəldir indi aləm,

Sən də mənə vermə qəm.