Əzizim Vətən yaxşı

     Əzizim Vətən yaxşı

                                   (Lirik poema)

Yazı stoluma oturan kimi

Özüm də bilmədən kənddən yazıram

Vurğunu olduğum dağdan, dərədən,

Yağışdan, yağmurdan, bənddən yazıram.

Xəyalım dolanır o doğma kəndi

Yalçın qayaları, qartallı dağı

Şəhər inciməsin, şəhər şəhərdi

Yadımdan çıxmayır Ağdü torpağı

Səhərdir, üfüqdən boylanır günəş

Hər yan libasını qızıldan geyir

Qırmızı lalənin bəxti açılıb

Qara sürmə çəkir, qızıl don geyir.

Bahar hücum çəkir qışın üstünə

Qələbə qazanır, arzuya çatır

Gül qoyur başını daşın üstünə

Mürgü vura-vura qayğasız yatır.

Dağın da daşları mamırdan çıxır

Kəklik zənguləsi məst edir məni

Elə bil hardasa ildırım çaxır

İlham təbiətlə dost edir məni.

Gəlir budaqlardan quşların səsi,

Güllərin tacında şeh də bərq vurur

İnsanın içində vüsal həvəsi,

Ürək cuşa gəlir, daha bərk vurur.

Qönçəsi açılan təzə tər çiçək

Baxır gözəlliyə, baxır günəşə.

Gülün yanağından öpəndə külək,

Başını qaldırır gülür bənövşə.

Nərgizin bənizi necə gözəldir,

Yuyub camalını yaz yağışları.

Yasəmən çiçəyi incə, gözəldir,

Hansı əl yaradıb bu naxışları.

Yurdumun qəhrəman oğlu, qızı var

Ucalan, vətəndə ucalar göyə

Yamaca bəzəkdir əmlik quzular,

Tanrı da baş əyər bu gözəlliyə

Nədənsə yapışmır burda yaz mənə,

Ürəyim açılmır, könlüm açılmır.

Elə bil qara yel əsib üstünə,

Qönçədə qarıyır, gülüm açılmır.

Burda çıxammıram bulaq başına,

Arzumun qolları buxovlanıbdı.

Zatı bilinməyən bir şərəfsizin-

Əliylə el yanıb, oba yanıbdı.

Mən kənddə, kəsəkdə bayram axşamı,

Qapıpusduya da gedərdim, qardaş

Burda öz qınına çəkilir hamı,

Nə qəmim azalır, nə dərdim, qardaş.

Yuxuda gəzirəm dağı, aranı,

Qürbətdə əriyir didərgin canım.

Unuda bilmirəm vallah oranı,

Oradır dərgahım, dinim, imanım.

Eşqim cücəribdi o doğma yerdə,

İlhamım bərkiyib isti ocaqda.

Keçdi cavanlığım qayıtmaz bir də,

İndi dolanıram küncdə, bucaqda.

Çörəksiz qalıbdı, çörək təhnəsi,

Səməni tabağı küncə atılıb.

Nənəmin donbagöz palıd nehrəsi,

Çatmanın çiynindən asılı qalıb.

Yanğımı söndürməz ayna bulaqlar

Gözümü yandırır, gözümün yaşı

Məni düşündürmür nə dövlət, nə var,

Şərlə üzləşirəm hər addım başı.

Corab salladığım bajalar hanı?

Allah, tay-tuşumun sayı azalıb.

Üzü zəfəranlı çöçələr hanı?

Qonşunun qonşuya payı azalıb.

İçimi göynədən dərddi, ələmdi,

Tamarzı qalmışam kəndin aşına

Səməni halvası başqa aləmdi,

Hamı yığıraşdı sürfə başına.

Nənəm danışardı toydan, düyündən,

Bəd söz eşitməzdi qapı pusanlar.

Xoş xatirə qalıb mənə o gündən,

Köçüb bu dünyadan gözəl insanlar.

Zərəkli qovurğa, qatlama fətir,

Süfrənin bəzəyi dəstanam hanı?

Qızılgül yerində qanqallar bitir,

Bütün analara, dost anam hanı?

Günah işlədirəm bəlkə, İlahi!

Adilsən Allahım, keç günahımdan.

Kömək et düşmüşəm bərkə, İlahi!

Dağılıb çöllərə köç, günahımdan.

Nədənsə səngiyib nifrət körüyüm

Qəzəbim içimdə paslanıb qalıb

Bu gün yaddan çıxır dünən gördüyüm,

Canım yas içində yaslanıb qalıb.

Kənddədir dincliyim, gün-güzaranım,

Mənə qanad verin uçum kəndimə.

Orda yoxa çıxar azar, bezarım,

Gedim salam verim Laçın kəndimə.

Gedim diş göynədən buz bulaq üstə,

Elin dərd ocağı içimdə yanır

Vətəndən çıxandan olmuşam xəstə,

Yaylaqdan qovulan köçüm də yanır.

Məni yaman boğur hicran havası,

Üstümə yeriyən çən-duman nədir?

Başları qatanda stol davası,

Gözləri görmədi o yanan nədir?

Göylər də ağladı mənim ahımdan,

Sütül cavanlarım şəhid oldular.

Mən kərəm dilədim göy Allahından,

İgid doğulanlar igid oldular.

              * * * * *

Sənin ətəyinə əl uzatmaqdan,

Əlim ətəyindən uzun olubdu.

Niyə bu dünyanın dadı özgənin,

Ağrısı, acısı bizim olubdu.

Peşəmiz ağlamaq olub İlahi!

Gözəllər saralıb, solub İlahi!

Gözlərim yollarda qalıb İlahi!

Baxmaqdan yorulan gözüm olubdu.

Burula-burula çıxan tüstünün,

Küləklər şığıyıb alır üstünü.

Gərdiş ünvanladı mənə pis günü,

Həmdəmim, illacım, sazım olubdu.

Vətən-Vətən deyə köçdü çoxları,

Sancıldı sinəmə namərd oxları.

Mənim qılıncımın yoxdu ovxarı,

Kürədə qaralan közüm olubdu.

Hanı başımızın qeyrət papağı,

Yad əldə inləyir gözəl Xan bağı.

Qaytara bilmirik biz Qarabağı,

Bircə təsəllimiz dözüm olubdu.

Yaman xırxalayıb kəmfürsət məni,

Yağılar dolaşır çölü, çəməni.

Nənəmin qoyduğu yaşıl səməni,

Dilimdə ən şirin sözüm olubdu.

                 * * * * *

Gələmmədim bu yaz yenə qoynuna,

Sən məndən incimə, küsmə, a kəndim.

Bəxtimin kələfi düyünə düşüb,

Hələ ümidini üzmə, a kəndim.

Üstünə od yağsın pis qonşuların,

Yolunu azdırdı axar suların.

Gözü yolda qalıb xoş arzuların,

Mənim dözdüyümə dözmə, a kəndim.

Yazıq nənəm hey deyirdi bizlərə,

Gavurların əli çatıb Düzdərə.

Yanıb-yanıb külə döndü yüz dərə,

Sən belə biganə gəzmə, a kəndim.

Hanı igidlərin, ər oğulların,

Gedib cavabını vermir onların.

Goru çatlamırmı mərd olanların?

Sözümü pisliyə yozma, a kəndim.

Mən sənə oğluma, sən mənə ana,

Yadların əlindən gəlmişəm cana.

Görünmür göllərdə yaşılbaş sona,

Düz əhdi ilqarı pozma, a kəndim.

Keçir xəyalımdan hər dərə, hər dağ,

Qulağım səsdədir, gəlmir səs-sorağ.

Lələdağ olubdu gözəl Qarabağ,

Bir az da möhkəm ol bezmə, a kəndim.

Unuda bilmirəm «dirədöyməni»,

Unuda bilmirəm «kəndir dartmanı»

Vətən, günahkaram, Vətən döy məni,

Apar qayalardan, apar at məni

Hələ də gəlməyib ağlım başıma,

Çadırda doğulan uşaq kimiyəm.

Sənin həsrətindən qəddim əyilib,

İyun ucundakı yumaq kimiyəm.

Topun mərmisiylə dağılan divar,

On doqquz ildir ki, uçuq qalıbdı.

Əzgənli, İtuçan, Mırıq, Sarıyer,

Ağyalın yaxası açıq qalıbdı.

O yerlər gəncliyim keçən yerlərdi,

Tarixə dönübdü, məndən uzaqdı.

Nəbi, Koroğlular keçən yerlərdi,

İndi o yerlərdə çovğun sazaqdı.

Gavurun üzünə bahar da gəlmir,

Açılmır çöllərin qaşı, qabağı,

Nadanlar, naşılar içməsin deyə,

Suyunu azdırıb Arzubulağı.

Yazgül yığa bilmir, təzə yaz gülü

Novruzgülü hanı gözümə dəymir?

Salxım söyüdlərin saçaq telləri,

Telimi oxşamır, üzümə dəymir.

Yurddan ayrıldığın on doqquz ildir,

O vaxt doğulanlar əsgərdi indi.

Neçə payız getdi, neçə qış gəldi

Gedib görəmmədim o doğma kəndi.

Ömrün qürub çağı haqlayıb məni.

Bu gündən sabaha gümanım azdı,

Müqəddəs pirləri, pir ocaqları

Ziyarət etməyə inamım azdı,

Nədir bu cazibə, nədir, İlahi!

Yaxşı dolanıram, yaxşı burda mən.

İçimi qurd kimi didir, İlahi!

Vətəni qoymuşam axı darda mən.

Vətən müqəddəsdir, Vətən uludur,

Onu Əvəz edən qüvvə tapılmaz.

Vətən babaların döyüş yoludur,

Vətəni sevməsən o Vətən olmaz.

Xəyalım dolanır o doğma kəndi

Yalçın qayaları, qartallı dağı

Şəhər inciməsin, şəhər şəhərdi

Yadımdan çıxmayır Ağdü torpağı

Əzizim Vətən yaxşı,

Geyməyə kətan yaxşı.

Gəzməyə qərib ölkə,

Ölməyə Vətən yaxşı.

                            Əvəz Mahmud Lələdağ

                                   22. 03. 2007