Təbiət

Təbiət

Gül-çiçəyin gözəlliyi,

Qucağına sığınmayan

       bir  çəməndə

Qədəm-qədəm gəzirəm mən.

Könlüm tutan çiçəklərdən,

             ehmallıca  üzürəm  mən.

Hörmət ilə qoxlayıram.

Tər çiçəyin ətri ilə məst oluram,

Məhəbbətlə dost oluram

Uzanıram gül-çiçəyin arasına.

Göy üzündə ağ buludlar

Karvanlanır ara-sıra

Qoca dağlar qalxan tutub çən-dumanı.

Şiş qayalar ox kimidir,

Sinəsinə sancılıbdır yamacların.

Buz bulaqlar

Saf qanıdır bu dağların

Çəmənlikdə çən sürünür,

Sis ələnib qaş-daş olur

Gül-çiçəyin yanağında.

Nəsim düzə inci səpir,

Gülüş səkir yasəmənin dodağında.

Mavi göyün inciləri

Göy otların qulağında sırğalanır

Həzin-həzin külək əsir,

Çiçəklərin nur tacında

Bal arısı yırğalanır.

Çiçəkləri öpə-öpə toybaşı tək

Çəmənlikdə hey dolanır, hey fırlanır.

Günəş yerə ətək-ətək zər göndərir,

Al lalənin üzü yanır.

Şöləsindən göz qamaşır,

Gözəllikdən ağıl çaşır.

Ürkək-ürkək kəklik keçir,

Baldırına şeh ilişir,çəhlim düşür.

Bülbül coşur, nəğmə qoşur.

Çiçəklərin naz-qəmzəsi

Sığışmayır çəmənliyə,

Düşünürəm, bu gözəllik hara sığar?

Şair qəlbi geniş olar,

Sığsa ancaq ora sığar.