Niyə utanmadın ?

                 Niyə utanmadın ?

                            Erməni dönüklərinə

 Deyirdin dostluqdur mənim istəyim,

 Üzdə beləymişsən, arxada belə.

 Etdiyin pisliyin hansını deyim?

 Xəyanət deyilmi qurduğun tələ?

Xəyanət deyilmi bu atmacalar,

Kəsdiyin çörəyə,daddığın duza.

             Haqqı dananlara haqq qənim olar,

Niyə dönük çıxdın Kürə, Araza

Niyə dönük çıxdın ülvi dostluğa,

Sənin günahını dənizlər yumaz.

Verdiyin öyüdlə böyüyən dığa,

Dostluğu duyammaz,dostu duyammaz

Niyə utanmadın el qınağından

Yenidən çəkildi dağ dağın üstə.

Gül-çiçək toplayıb mənim dağımdan,

Səpirsən satqının,alçağın üstə.

Niyə utanmadın nər Ələsgərdən,

Göyçəni dəyişib Vardanis etdin.

Zori Balayanın «Ocağı»yla sən

Köhnə kilsələrə səçdəyə getdin.

Yağılar o yerə dərd gətirəndə

Göylərin gözündən qan-yaş axırdı,

Qarabağ uğrunda mən itirəndə,

Sənin dığaların kefə baxırdı.

Nə pislik görmüsən bizim ellərdə

Cənnət tək yaylağı sənə vermişəm.

İlanlar mələşən susuz çöllərdə

Yanıb kipriyimlə od götürmüşəm.

Mən səni dost bilib varımdan keçdim.

Sənə bağışladım buz bulaqları

Mən burda gölməçə suları içdim,

Sən orda seyr etdin yaşıllıqları.

Mənim həsənlərim təzək yandırır,

Qazla sirab olub sənin Vartanın

Sənin dönüklüyün məni yandırır

Onsuz da dönükdür başda qırtanın

O qədər sırtıqsan azca qalıb ki,
Cabbarı danasan,Xanı danasan.

Nadanlar,naşılar qılınclanıb ki,

Sən ibrət götürüb bəlkə qanasan.

Bəlkə yalağında yalın var artıq

Qarnını dəlməsin bu halal çörək.

Quduran gedəmməz qırx gündən artıq

Bu dərin hikməti duyasan gərək.

Gərək duyasan ki,haq var nahaq var,

Günəşdən utan sən,aydan utan sən.

Məndə dostluq adlı nurlu çıraq var,

Dostundan umduğun paydan utan sən.

İçini qurd kimi yeyər bu dərd-qəm

Geç deyil,noxtala tərs inadını,

Ölüm xilas edər səni bu dərddən

Ölüm tarixlərdən silər adını.

Özgə qapısında quyruq bulamaq,

Qanında,canında yurd-yuva salıb.

Çınqıl bayquşu tək hərdən ulamaq,

Sənə güvəndiyin keşişdən qalıb.

Bir bədən,bir candır bizim Qarabağ

De,hardan yarandı səndə bu arzu

Zatın qırıqmış,ay peləqulaq,

Sənə haram olsun o hava,o su.

Qayıt cızığına hələ geç deyil.

Bir damcı qan görsən ürəyin gedər

Özgə yalağına sən azca əyil,

Əyilmək dostluğa xəyanət edər

Öyünmək nə lazım,özün görmürsən,

Mənim mərdliyimi,mətanətimi

Sən çoxdan fürsəti əldən vermisən ,

Döndərə bilməzsən dəyanətimi.

Nə qanla döyünür sinəndə ürək,

Əqidən,məramın nə dəhşət imiş

Sənə haram olsun o duz,o çörək,

Sənin dostluğun da xəyanət imiş.

             Əvəz Mahmud Lələdağ