Bağışla məni

Bağışla məni

                  (etiraf poema)

Söz verdim, gəlmədim vəfasızam mən,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Məndən inciyibdi bilirəm çəmən,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Nə məni təriflə, nə də ki danla,

Söhbətim olubdu xeyli cavanla.

Qayğı göstərmədim sənə vicdanla,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Göydən başımıza od yağır, lələ,

Ilanlar sürünür belədən-belə.

Hələ belimdədir o ağır şələ,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Yazağzı sulu qar, çovğun olardı,

Göyuçuq uçardı, yarğan olardı.

Yorğun maralların yorğun olardı,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Cəlladın qılıncı daşa dəymədi,

Zalımın kotanı hoşa dəymədi.

Daldan atılan daş başa dəymədi,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Daşa əl vurursan, daş da partlayır,

Nakişi papağı başda partlayır.

Yemiş “şirinləşib” qışda partlayır,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Indiki cavanlar “tokla” işləyir,

Hamı yoxdan tutub, yoxla işləyir.

Çoxunun başında noxta işləyir,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Özünə qapanıb oğlan da, qız da,

Eşidə bilmirsən canlı avaz da.

Samana əkilmir, tağlanmır yazda,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Nə söz eşidən var, nə söz qanan var,

Nə dərdə acıyan, qəmə yanan var.

Yaxşı ki hələlik haqqa inam var,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Çəkir Mirəhmədin dərəsi məni,

Qatığı, qaymağı, kərəsi məni.

Almır ağuşuna bərəsi məni,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Bir qoyun görəndə, əmlik görəndə,

Qəlbim tel-tel olur yemlik görəndə.

Yazım yada düşür nəmlik görəndə

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Necə ululaşıb o dərə, o dağ,

Necə gözəlləşib o baxça, o bağ,

Necə şirin olub o su, o bulaq,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Babamın ocağı, nənəmin sacı,

Pendirin, lavaşın acıyam acı.

Ohh yenə göynədi burnumun ucu,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Çıxmır ürcahıma burda göbələk,

Həmişə yığardım xırda göbələk.

Görən yeyəcəmmi birdə göbələk,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Söz verdim, sözümün ağasıyam mən,

Dağımın, dərəmin qağasıyam mən.

Kəndimin qocası, çağasıyam mən,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Içimdə yaşayır  vətənə sevgi,

Olmaz ürəyimdə yetənə sevgi.

Nə sənə qayğı var, nə mənə sevgi,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Yolunda can verdim, ölə bilmədim,

Isti qucağında qala bilmədim.

Bağışla, görüşə gələ bilmədim,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Burda dağ gəzirəm başına çıxam,

Çiçək axtarıram köksümə sıxam.

Bulaq istəyirəm hüsnünə baxam,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Mən səndən küsürdüm açığı bəzən,

Tərsləyib hörmürdüm uçuğu bəzən,

Bəyənib yemirdim qatığı bəzən,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Bitirmi mərəvcə, qalxırmı yonca,

Gəlib yığammadım dolça doyuna,

Mən sənə borcluyam ömrüm boyunca,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

Sən mənim gözümdə ulusan, ulu,

Yolun haqqın yolu, həqiqət yolu.

Bağışla günahkar, ərköyün qulu,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.

***

Qapımı kəsibdi ömrün sərt qışı,

Harda doğulmuşdum, hara düşmüşəm.

Itirdim saldaşı, göbəkli daşı,

Bu yolda borana, qara düşmüşəm.

Bir vaxt daş sındırıb cığırlar açdım,

Fərhad tək dağ çapdım, qayalar çapdım.

Dərddən yayınırdım, şərdən qaçırdım,

It kimi sülənib dərd məni tapdı.

Ovuda  bilməyir ta məni dağlar,

Çıxdığım yamaca çıxa bilmirəm.

Sinəmi göynədir çəkilən dağlar,

Mən qənim dərdimi yıxa bilmirəm.

Bundan betərindən qorusun Allah,

Kişilər sözünü deyib gedibdi.

Qan verən yaramı sarısın Allah,

Yad məni canüstə qoyub gedibdi.

Bu zalım fələkdən nələr görmüşəm,

Vüsal qapısını çırpıb üzümə.

Mənə qəsd edəni mələr görmüşəm,

Namərd kül üfürür mərdin üzünə.

Içimdə paslandı sözüm pas atdı,

Həsrət qaldım aranıma, dağıma.

Qarı düşmən bostanıma daş atdı,

Gedəmmədim o bülbüllü bağıma.

Gedəmmədim  candan əziz torpağa,

Orda mənim nənəm, babam qalıbdı.

Çıxammadım Göyyaylağa, Bozdağa,

O dağlarda elim, obam qalıbdı.

Uşaqlığım cücəribdi o yerdə,

Kürəyimdə dayaq olub o dağlar.

Nəbiləri, Həcərləri qoruyub,

Yatmayıbdı oyaq olub o dağlar.

Töküldü çöllərə elim bir çətən,

Yerindən, yurdundan perikdi hamı.

Ürəyində Vətən, dilində Vətən,

Vətən torpağını tərk etdi hamı.

Döndü xarabaya babamın yurdu,

Çörək itirənlər yolumu kəsdi.

Namərdin zərbəsi belimi qırdı,

Qolundan tutduğum qolumu kəsdi.

Daşı daş üstündə qoymadı nadan,

Əl atıb zərimə, incimə indi.

Dünyanın işinə mat qalır adam,

Gəl fani dünyadan incimə indi.

Baxıram yollara göz işlədikcə,

Dağların başının tacı görünmür.

Iy xata eyləyib, dolaşıb dükcə,

Nənəmin təndiri sacı görünmür.

Kələfin ucunu itirib dünya,

Söz düşüb düyünə hələ açılmır.

Bəlkə üstümüzə it hürüb, Allah,

Qurulan tələlər lələ, açılmır.

Günahkar da bəlli, günah da bəlli,

Bəs niyə açılmır o cin düyünlər?

Işə baxan varmı bir düz əməlli,

Qaldı, tarixləşdi o qanlı illər.

Bir uşaq canüstə yıxılı qaldı,

Düşmən bir balaca himə gəzirdi.

Bir körpə beşikdə yuxulu qaldı,

Dodağı əmizik, məmə gəzirdi.

Içimdə bir qəzəb tonqalı yanır,

Axı bu dağ mənim, dərə mənimdi.

Bir dəli hikkədən içim dayanır,

Doğma torpağımdan əl çəkim indi?

Bəsdir ağladığım, bəsdir yatdığım,

Ağlamaq, sızlamaq nə verdi mənə.

Xəcalət tərinə batıb yastığım,

Zorla sırıdılar bu dərdi mənə.

Əyri şərəfləndi, urvata mindi,

Görənin gözünə mil çəkdi naşı.

Quldurlar taladı şəhəri, kəndi,

Dağılmış yurdumda turp əkdi naşı.

Dərd dərdin üstünə kükrədi qaldı,

Fil çəkə bilmədi bu ağır yükü.

Qışın da əynində qəm yükü qaldı,

Özü cansıxıcı, havası bürkü.

Zəlilər şirəmi, qanımı sordu,

Yağı ürəyimi düşərlə çapdı.

Cumdu yurdumuza “Xilaskar ordu”

Atını eninə, boyuna çapdı.

Bakı qan gölündə üzdü o gecə,

Gülləyə tuş oldu sakitcə duran.

Heyvanlar şəhərdən təzdi o gecə,

Bilmədik dağ getdi, bilmədik aran.

O gecə dayandı yol ayrıcında,

Ölüm həyat ilə, hicran vüsalla.

Qolları qırıldı ağacların da,

Bənizi saraldı onların Allah.

O gecə yağırdı güllə yağışı,

Elə bil dünyanın sonu çatmışdı.

O gecə günahsız xalqıma qarşı,

Qəddarlıq artmışdı, sitəm artmışdı.

O gecə budaqlar qan ağladılar,

Quşlar səksəkədən yata bilmədi.

O gecə atları cidarladılar,

Yolçu mənzilinə çata bilmədi.

Mənim şirin yuxum ərşə çəkildi,

Ulduzlar söndülər baxışlarımda.

Başıma od yağdı, alov töküldü,

Dondu gözlərimdə göz yaşlarım da.

O gecə susmuşdu hayqıran dəniz,

Sahildən küsmüşdü şıltaq ləpələr.

Mənə əziz olan, əzizdən əziz,

Xiffətdən əridi dağlar, təpələr.

Günahsız qanlardan yaranan göldə,

Neçə qız batmışdı, ana batmışdı.

Təzə qönçələnən qönçə güllərin,

Fidan ləçəklərin qana batmışdı.

O gecə oyandı içiməd qeyrət,

O gecə arıldı ağzımda dilim.

Məndən inciməsin ana təbiət,

Qana qan gərəkdir, ölümə ölüm.

Qanın yerdə qalmaz igid qardaşım,

Qəbrin nurla dolçun ağbirçək ana.

Mənim şəhid bacım,şəhid qardaşım,

Siz vüqar oldunuz Azərbaycana.

             ***  

Burnu qanamadı bircə satqının,

Xıncım-xıncım oldu günahsız insan.

Günahı nə idi görən bu xalqın,

Yandı külə döndü neçə qəhrəman.

Burnu qanamadı xatakünlərin,

Şələsi pul oldu, yükü pul oldu.

Elin sərvətini mənimsəyənlər,

Köhnə ağalara təzə qul oldu.

Millətin itinin çulu olanlar,

Millətin başına oyun açdılar.

Haram tikə yeyib harınlayanlar,

Keçi ayağından qoyun asdılar.

Ərköyün, xatakün fərsiz övladlar,

Dəvəni dəngiylə yeyib getdilər.

Dedilər yad gəzir Qarabağında,

“Cəhənnəmə gəzsin” deyib  getdilər.

Bu elə, obaya, başa töhmətlər,

Duya bilmədilər xeyiri, şəri.

Torpağa töhmətlər, daşa töhmətlər,

Gudaza verdilər igid ərləri.

Torpağı qorumaq, yurdu qorumaq,

Belə dəllallara asan göründü.

Hünəri çatmayan daşdam yapışdı,

Daşa zoru çatan insan göründü.

Sovuşdu fəlakət, səngidi tufan,

Qardaş qırğınına son qoydu öndər

Millətin yolunda, xalqın yolunda,

Böyük zəhmət çəkdi can qoydu öndər.

O gərgin əməyin halal bəhrəsi,

Bu gün dil-dil ötən Azərbaycandı.

Dünyanı bürüyüb onu haq səsi,

Haqqa sadiq Vətən Azərbaycandı.

Qəbrin nurla dolsun ey böyük insan,

Alimsən, şairsən, gözəl memarsan.

Səni unudarmı heç Azərbaycan,

O harda görünsə, sən orda varsan.

             ***  

Insanın zəkası insana qənim,

Dağlarən yerini dəyişər insan.

Yandı, külə döndü çölüm, çəmənim,

Elə yaranışdan döyüşür insan.

Haqqa dönük çıxan nadanlar oldu,

Dünyanı beş əlli tutanlar hanı?

Nə başlar kəsildi, nə qanlar oldu,

Qurd kimi marıqda yatanlar hanı?

Hanı Əmir Teymur, hanı İsgəndər,

Hamısı bir ömür yaşadı, getdi.

Hitler zülm elədi ölənə qədər,

Azad fikirlilər, yurda bağlılar,

Nizə qabağında sürgünə getdi.

Qolsuz işlədilər, qolu bağlılar,

Minlərlə soydaşım bir günə getdi.

Hünər meydanına kimlər atıldı,

Keçəllər igidin atını satdı.

Dərd ucuz alındı baha satıldı,

Cavidlər, Müşfiqlər  “günaha” batdı.

Ora gedənlərdən tək-tükü döndü,

Çoxları ömürlük qürbətdə qaldı.

Atası tutulan, ocağı sönən,

Oğul qapaz altda, töhmətdə qaldı.

Bir vaxt Araz kəsdi mənim yolumu,

Sərhəd çəpərindən Təbrizə baxdım.

Indi də kəsibdi qənim yolumu,

Hələlik açılmır Qarabağ bəxtim.

Ocaq qırağında, pir qırağında,

Sirrimi qan içən yağıya verdim.

Qalmışam çarəsiz Kür qırağında,

Qarabağ olubdu sağalmaz dərdin.

Mən cıdır düzünə çıxa bilmirəm,

Öz doğma yurduna Qacar da gəlmir.

Düşməndən hayıfı çıxa bilmirəm,

Cavad xan da gəlmir, çapar da gəlmir.

Vaqif də görünmür bu həndəvərdə,

Yazıya, pozuya qarışıb başı,

Vidadi babamı salıbdı dərdə,

Qarabağ elinin Göbəklidaşı.

            ***  

Xocalı harayı, gəlin harayı,

Adamın gör neçə qatından keçir.

Xocalı harayı elin harayı

Elin soykökündən, zatından keçir.

Adamın bağrının başı göynəyir,

O məhsum körpəyə çönüb baxanda.

Torpağı göynəyir, daşı göynəyir,

Xocalı tərəfə dönüb baxanda.

Toz-torpaq içində boğulur dünya,

Dağlar tatamarzıdı dağ havasına.

Bir nadan hökmüylə dağılır dünya,

Quşlar dönə bilmir öz yuvasına.

Dərd-sərin içində təntiyir insan,

Dağların selini dərələr insan.

Göz yaşı axıdır, qəm yeyir insan,

Allahın torpağı gör nələr udur.

Yerdəki tufandan göy də çaşıbdı,

Səmtini itirib yağış da, qar da.

Ipin ucu itib, ip dolaşıbdı,

Meşələr qorxuda, təbiət darda.

Şərqində ah-nalə Qərbində şivən,

Axan göz  yaşından sellər yaranır.

Bağlayıb yolları qatı duman, çən,

Günahsız qanlardan göllər yaranır.

Göz yaşı axıdır ana təbiət,

Üzür qan gölündə kainat özü.

Düşübdü bəlaya, qana təbiət,

Niyə kor olubdu dünyanın gözü.

Atom bombasının  nəriltisindən,

Əngin  səmalar da çatlayır indi.

Qəflətən açılan güllə səsindən,

Quşların ürəyi partlayır indi.

Kimsə bir silaha təməl qoyanda,

Yerdə də, göydə də qopur vəlvələ.

“Hidrogen” bombası nərildəyəndə,

Yerin alt qatına qaçır zəlzələ.

Yoxdu üstümüzdə tanrının əli,

Haq da üz döndərib ta bəri gəlmir.

Quyuyu daş atıb bir vaxt bir dəli,

Yüzü çabalayır, çıxarda bilmir.

Bəlkə bu işlərdən yoxdu xəbəri,

Böyük Yaradanın, ulu Allahın.

Insan qanı axır illərdən bəri,

Tükəndi qalmadı qulu Allahın.

Uşaq tək boynumu bükürəm indi,

Bilmirəm başıma nələr gələcək.

Ömür sarayımı sökürəm indi,

Kimlər ağlayacaq, kimlər güləcək.

Hicran öyünməsin, sevinməsin də,

Sönəcək onun da odu, ocağı.

Gün kimi aydındır bu insan məndə,

Yenə nurlanacaq elin çırağı.

Hər  nə var qoymuşam əmanət orda,

Baxma ki, üstündən çox illər keçib.

Mütləq dönəcəyəm o doğma yurda,

Fəlakət yurdundan neçə yol keçib.

Dağlar siləcəkdi, kədər tozumu,

Kimsəsiz yurdlara ellər gələcək.

Şair görüşünə o qonşu qızın,

Əlində tər çiçək, güllər gələcək.

Qarşıla əvəəlki baxışla məni,

“Qul xatasız olmaz, ağa, kərəmsiz”.

Əhf et, günahımı, bağışla məni,

Bağışla a kəndim, bağışla məni.