Namaz qılın, sağlam olun!

Namaz qılın, sağlam olun!

Dinim islam, Peyğəmbərim Həzrəti Məhəmməd Mustafa Sələllahı Əleyhi və səllam, müqəddəs kitabım Qurani-Kərim, inandığım, hər gün dərgahına üz tutduğum, ibadət etdiyim, itaətində durduğum, bütün yeri-göyü, ərşi-kürsü yaradan o bir Allahdır.

Şükürlər olsun Yaradanın böyüklüyünə. Haqqı nahaqqa vermədi. İslam dini nazildi, lakin üzülmədi. Daha da inkişaf etdi və ona iman gətirənlərin, etiqad edənlərin sayı bir milyardı ötüb keçdi, islam dünyasının coğrafiyası böyüdü, genişləndi.

Oruc tutan, namaz qılan idi ağbirçək nənəm. Sübhdən onun oxuduğu dualar dolardı qulaqlarıma. Namaz qılmağın əhəmiyyətini necə gözəl təhlil edərdi, xudaya! Namaz qılmayan adamları benamaz adlandırardı nənəm.

Dərya kənarı ilə köç gedirmiş. Bir benamazın dişi ağrayır. O dişini çəkib atır dəryaya. Balıqlar bu əcayib əşyanı görüb düşürlər üstünə. Dərya təlatuma gəlir, nəhənglər zara. Bundan baş aça bilmirlər. Bu mənzərəni seyr edən aqil deyir:

Köçün uymaz köçənlərin köçünə

O dünyada halın necə keçinə.

Bir dəndənə atdın dərya içinə,

Nəhəngləri gətdi zara benamaz.

Köç eyləyib bu dünyadan köçəndə,

Cəhənnəmin ağ şərbətin içəndə,

Ağzı polad qıl körpüdən keçəndə,

Əlin çatmaz ciloydara, benamaz.

Belə olanda axirət dünyasında benamazın halının necə olacağı aydın təsvir edilir. Nənəm deyərdi: «Bizi yaradan Allah namazı, orucu öz bəndələrinə borc göndərib. Bütün müsəlmanlar o borcu qaytarmalıdırlar. Əgər qaytarmasalar onlar cəhənnəm oduna yanacaqlar». Sonra namazın əhəmiyyətini elmi cəhətdən necə gözəl təhlil edirdi nurani nənəm. Sübhdən qalxmağın, sübh namazı qılmağın xeyrindən danışırdı. Sübh gecə ilə gündüzün təhvil-təslim dövrüdür. Bu zaman hava süzülüb təmizlənir, havanın tərkibində yodbrom olur. Təmiz hava ilə tənəffüs etmək orqanizmdə oksidləşməni gücləndirir. Bundan sonra dəstəmaz başlayır. Bu zaman bədənin seçmə üzvləri yuyulur. Buruna su çəkmək onu iltihaba qarşı dözümlü edir, boğazı qarqara etmək badamcıqları möhkəmləndirir. Hamı bilir ki, burun qripp, boğaz angina xəstəliklərinə tez tutulur. Biz çox eşidirik: «Ona soyuq su vermə boğazı angina olar». Amma nənəm buz kimi suyu çəkərdi başına olardı buz baltası kimi. Bütün damarların üzə çıxan yeri dirsəkdir. Dirsək bir yerə toxunanda elə bil adamı tok vurur. Əmgək deyilən yeri hamı tanıyır. Ora daş dəysə adam o dünyalıq olar. Oranı sərtləşdirmək çox faydalıdır. Bunların hamısından sonra namaza durardı nənəm. Fikir verin, əllər qulağın ardına gedir. Başı 3 dəfə qaldırıb göyə baxmaq boyunu hərəkət etdirir. Dizləri qatlamadan qaməti əymək, səcdəyə enib alnı möhürün üstünə qoymaq heç də biz düşündüyümüz kimi deyil. O, ürəyi masaj edir. Bu proseslərdən sonra oturub Allah qarşısında dua edərdi nənəm.

Allahım! Səni and verirəm izzəti cəlalına, məni, mənlə oturub duranları, qohum-əqrəbaları, bütün müsəlmanları şəri–şeytandan, quru böhtandan, məkri zənandan hivz elə! Ya Rəbbim, bizi çörəkdə imtahana çəkmə, müşkül işləri asanlaşdır, insanların könlünə insaf sal, yer üzündə sülh-əminamanlıq olsun. İlahi, səni and verirəm ali əbaya, beş kimsəyə yolumuza nicat, qolumuza qüvvət, dizimizə taqət ver. Sonra nənəm möhürü üç dəfə öpüb qoyardı gözünün üstünə, cenamazı qatlayıb qalxardı ayağa.

Namazdan sonra adam gümrah halda yapışır işin qulpundan. Açığını deyim ki, namaz qılan adam şər işlərə meyl etmir. Onun qəlbində həmişə xeyirxah əməllər yaşayır. Qara fikirlər onu haqlayana qədər günorta namazının vaxtı çatır… Nənəm deyərdi:- dostluq, sədaqət, halal duz-çörək, inam, öz şəxsiyyətini tanımaq, nəzakətli olmaq, müdriklərə hörmət, özünün və başqasının sirrini saxlamaq, yersiz danışmamaq, şirin dillə başqalarının qəlbinə girmək kimi gözəl xüsusiyyətlər diləyərdi nənəm yer üzünün əşrəfi olan insanlara. Geri qayıtması mümkün olmayan şeylər üçün təəssüflənməyə dəyməz deyərdi. Deyilmiş söz, açılmış güllə, keçmiş ömür, baş vermiş qəza heç vaxt geri qayıtmaz.

İnsanın xoşbəxtliyini düz danışmaqda, sirri möhkəm saxlamaqda, halal maya kəsb etməkdə, özünü həmişə sadə aparmaqda görürdü nənəm. Səbr etməsən arzuya çatmarsan, təvazökar olmasan məhəbbət qazanmazsan, səy göstərməsən elm əldə edə bilməzsən, deyərdi müdrik nənəm. İnsanları paxıllıqdan, xəsislikdən, namərdlikdən uzaqlaşdırmaqla bərabər böyük əngəllər törədən şeyləri nifrətlə qarşılayardı. Ləclikdən rusvayçılıq, acıqdan peşmançılıq, nalayiq danışmaqdan düşmənçilik, təmbəllikdən alçaqlıq baş verə biləcəyini dönə-dönə beynimizə yeridirdi nənəm. O, bildirirdi ki, yalançıda tam insaniyyətlik, paxılda xoşbəxtlik, həsəd aparanda rahatlıq, bədxasiyyətdə böyüklük, müdriklik olmaz.

Ağıl və bilik, ədalət və doğruçuluq, səbr və həya insana hava və su kimi lazımdır. Hazırda müstəqil respublikamızda qədim məscidlər əsaslı şəkildə bərpa olunur, möminlər həmin məscidə axışırlar. Ciblərində «Bəyaz», «Qumru» gəzdirirlər. Hər il müqəddəs ziyarətgahlara 10 minlərlə zəvvar gedir. Məşədi, Kərbəlayi, Hacı olurlar. Bunların hamısı islam dininə olan etiqadın bariz nümunəsidir. Məscid tikdirən xeyirxah xeyriyyəçilərin Allah könüllərinə insaf salaydı. Onlar həm də gələcəyimiz olan balaların təhsil aldığı təhsil ocaqlarını da heç olmasa beş ildən bir təmir edəydilər.  

Peyğəmbərimiz Həzrəti Məhəmməd Mustafa Sələllahı Əleyhi və səllam öz fərmayışlarının birində buyurmuşdur: «Gündoğanda bir müsəlmanın əlinə batan tikanın ağrı-acısını günbatandakı müsəlman duymalıdır». Nə, gözəl kəlamdır. Bu, həm də müsəlamanın birliyi, ittifaqı deməkdir. Lakin çox təəssüflər olsun ki, Əfqanıstan, Çeçenistan, İranda, İraqda, Tacikistanda, Azərbaycanda müsəlmanın qanı sel kimi axanda din qardaşlarımız «məndən ötdü» dedilər. Müsəlmanın tökülən qanını görmədilər. Ulu peyğəmbərimiz demişdir: - Bir saat elm öyrənmək altmış il ibadətdən sərfəlidir, beşikdən qəbirədək elm öyrənmək lazımdır, qiyamət günü Allah hüzurunda alimin mürəkkəbi şəhidin qanından qiymətlidir, alimlər peyğəmbərlərin varisləridirlər, elm uzaq Çində də olsa, ardınca get.

Allah, özün kömək et, bu millətə, yazıqdır,

Qaytarıb salma bir də cəhalətə, yazıqdır.

Yolunu azanları düz yola döndər, Allah,

Namus, qeyrət tacını bizlərə göndər, Allah.

Hüzurunda dayanıb biz səni inkar etdik,

Günahı olmayanı döyüb günahkar etdik.

Kin-küdurət evinə çevirdik məscidləri,

Qolumuzu çırmayıb devirdik məscidləri.

Axund, müctehidi saldırdıq zindanlara,

«Quran» yasaq olundu burda müsalmanlara.

Dinimizi aldılar, din belə getdi əldən,

Donumuzu aldılar, don belə getdi əldən.

Allahsız biletinə gedib növbəyə durduq,

Özümüz özümüzə beləcə tələ qurduq.

Halalın mayasına haram maya qatıldı,

Dəllallar bazarında insan ucuz satıldı.

Layla səsi kəsildi beşiklərin başından,

Qəm dəryası yarandı nənəmin göz yaşından.

Biganəlik uzatdı telli saza əlini,

Bağladılar Alının, Ələsgərin dilini.

«Ustadnamə», «Bayatı», «Qoşma», «Gəraylı» getdi,

Müxəmməsin, təcnisin dili haraylı getdi.

Qara zurna çalanlar qara günə qaldılar,

Bizi bizə satdılar, bizi bizdən aldılar.

Ər oğullar itirib özümüzə qayıtdıq,

Şükür olsun, çox şükür, sazımıza qayıtdıq.

Etdiyimiz səfləri birdə gərək etməyək,

Özümüzə söykənək, haya-küyə getməyək.

Təkcə alış-verişə başımızı qatmayaq,

Başımızın altına yastıq atıb yatmayaq.

Tale verən qisməti verməyək hər aca biz,

Mənəviyyat sərvətin qoymayaq hərraca biz,

Allah, özün kömək et, bu millətə, yazıqdır,

Qaytarıb salma bir də cəhalətə, yazıqdır.

Yolunu azanları düz yola döndər, Allah,

Namus, qeyrət tacını bizlərə göndər, Allah.

Namaz qılın, sağlam olun! Sağlamlıq insan üçün ən gözəl varlıqdır.

Əvəz Mahmud Lələdağ