Təbiət

Təbiət

Təbiətin qoynundayam,

Gül-çiçəyin gözəlliyi,

Qucağına sığınmayan,

Bir çəməndə,

Qədəm-qədəm gəzirəm mən.

Könlüm tutan çiçəklərdən

Ehallıca üzürəm mən.

Hörmət ilə qoxlayıram.

Tər çiçəyin ətri ilə məst oluram,

Məhəbbətlə dost oluram.

Uzanıram gül-çiçəyin arasına,

Göy üzündə ağ buludlar

Karvanlanır ara-sıra

Qoca dağlar qalxan tutub çən-dumanı.

Şiş qayalar saf qanıdır bu dağların.

Çəmənlikdə çən sürünür,

Sisi ələnib qaş-daş olur

Gül-çiçəyin yanağında

Nəsim düzə inci səpir.

Gülüş səkir yasəmənin dodağında

Mavi göyün inciləri

Göy otların qulağında sırğalanar.

Həzin-həzin külək əsir,

Çiçəklərin nur tacında

Bal arısı yırğalanr.

Çiçəkləri öpə-öpə toybaşı tək

Çəmənlikdən hey dolanır, hey fırlanır.

Günəş yerə ətək-ətək zər göndərir,

Al lalənin üzü yanır.

Şöləsində göz qamaşır,

Gözəllikdən ağıl çaşır.

Ürkək-ürkək kəkli keçir,

Baldırına şeh ilişir, çəhlim düşür.

Bülbül coşur, nəğmə qoşur.

Çiçəklərin naz-qəmzəsi

Sığışmayır çəmənliyə

Düşünürəm, bu gözəllik hara sığar?

Şair qəlbi geniş olar,

Sığsa ancaq ora sığar.