Ön söz

Ön söz

İnsan dünyaya gəlir, bələnir, açılır, iməkləyir, yıxılır, durur, böyüyə-böyüyə həyata atılır. Günlər bir-birini əvəz edir, aylar illərə, illər qərinələrə dönür, tarixləşir. Allah verdiyi ömrün müddətindən asılı olaraq insan qəlbində neçə-neçə arzu, istək, dilək cücərdir, pərvazlanır. Hər kəs öz arzusunun biləyindən yapışır, istəyinə çatmağa can atır.

İnsanın həyatı o vaxt maraqlı olur ki, o bütün gücünü, qüvvəsini, iradəsini qarşısına qoyduğu məqsədin gerçəkləşməsinə, reallaşmasına yönəldir. Həyat o zaman mənalı və maraqlı olur ki, adam qarşısına qoyduğu məqsədə nail olur, zirvəyə qalxır, arzusuna çatır. Adam yaşadığı müddətdə xalqına, millətinə, dilinə, dininə, tarixinə, Vətəninə yüksək səviyyədə, sədaqətlə, namusla xidmət etməyi düşünür.

Kimliyindən asılı olmayaraq öz istəklərini həyata keçirmək üçün yollar axtarır insan. Bir yol ayrıcında- uşaqlıqla-gəncliyin xudafizləşdiyi yerdə dönüb bir anlığa uşaqlıq çağlarına qayıdır, o günləri yada salır. Yaşa dolduqca həyatda gördüyü yaxşı əməllərə boylanır. Elə ki, görür həyatda xeyirxah iz qoyub sevinir, qürrələnir, xoşbəxtliyini duyur, el-oba yanında alnıaçıq, üzüağ olduğundan başını dik tutur, xalqın hörmət və rəğbətini qazandığı üçün ürəkdən sevinir.

Haqqında söhbət açdığım bu sadə insan şair dostum Məmmədyar Məmmədyarlıdır. Sadəliyi, səmimiliyi, mehribanlığı, qayğıkeşliyi məni heyran edir Məmmədyarın.

Onun «Ömrün fəsilləri» kitabının əlyazmasını oxudum. Xoşuma gələn də oldu, gəlməyən də. Lakin həmişə qəlbimdə yaşatdığım bir fikri rəhbər tuturam.

Kimsənin qəlbinə çalış, toxunma,

Könül bulandırmaq cəsarat deyil.

«Bir könülü tikə bilmirsənsə onu niyə sındırırsan» xalq deyiminə söykənirəm həmişə. Şairlər xalqın sabahına işıq, nur saçırlar, insanlara insanlığı öyrədirlər. Məmmədyarın şeirlərində gərdişdən giley də çoxdu, razılıq da, narazılıq da. Nahaqqın haqqı üstələməyindən narazıdır şair.

Andlar, bəylər sözdə qaldı,

Düşmən üstündən yol saldı.

Düz yenə də düzdə qaldı,

Oğrunun, bicin vaxtıdı.

Vətən həsrəti, yurd yanğısı, torpaq hara   yı, göyüm- göyüm göynədir Məmmədyarı. Vətənin dadına çatmaq arzusu içində bitir.

Doğransam da dilim-dilim,

Ağlamaram zülüm-zülüm.

«Qana qan, ölümə ölüm»

Vətən dardadı, qılıncı

Qoymayaq qına, qardaşım.

Şairin gəraylılarında təmizlikdən, paklıqdan söhbət açılır.

Bir günahım yoxdu, pakam,

Dağların qarı kimiyəm.

Gül-çiçəkdən alıram kam,

Şitəngi arı kimiyəm.

Dünyada gedən haqsızlıqlardan, ədalətsizlikdən, əzən-əziləndən gileylənir şair.

Bu dünya havası çalınmış dəfdi,

Kiminə əzabdı, kiminə kefdi.

Adəm dolaşdıran həmin kələfdi,

Tapmazsan ucunu yüz il çözələ,

İnanma bu dünya bir də düzələ!

Şair xalq deyimlərindən, atalar sözlərindən məharətlə istifadə edir, yerli-yerində deyir. «Ələyim ələnib, xəlbirim göydə fırlanır» el deyiminə yeni ilmələr atır.

Xəlbirim göylərdə fırlanır, Lələ,

Ələyim yellənir suda, qocaldım.

Bacarıqlı həkim, istedadlı şair, xeyirxah insan olan qələm dostum Məmmədyar Məmmədyarlıya yeni-yeni yaradıcılıq uğurları diləyirəm.                    

                        

 Əvəz Mahmud Lələdağ