Qışın yaz nəfəsi.

Qışın yaz nəfəsi.

Dağlar yaz nəfəsli, çöllər yamyaşıl,

Al əlvan paltarda görünür meşə.

Alma yetişibdi öz vədəsində,

Qarabağ dərdini çəkir bənövşə.

Quzqulaq, gicirtkan, şomu, əvəlik,

Səbzinin qönçəsi ləçək-ləçəkdi.

Gözüm gözəllikdən doymur hələlik,

Bu da göz dərmanı Sarıçiçəkdi.

Gədikdən boylanır alağöz Əlik,

Necə də şəndilər Arıquşları.

Koldan-kola səkir xınalı kəklik,

Yağlıca bəzəyir çopur daşları.

Yalçın qayalarda gəzir çəpişlər,

Qoyundan yun çəkir burda böyürtkan.

Otun xalisini gəzir çəpişlər,

Onları qorxutmur nə kol, nə tikan.

Turş alça sapsarı, qızıl don geyib,

İtburnu kolunu yellədir külək.

Zirinc libasını qızıldan geyib,

Budaqlar əyilib qövsi-quzeh tək.

Xəmirə dönübdür əzgil, daşarmud,

Yaman lalıxlayıb zoğal da burda.

Xaraba qalıbdı o yaldakı yurd,

Bir kimsə köçməyir dağılmış yurda.

Qartal uzaqları yenə seyr edir,

Sürülər dolanır yalı, yamacı.

Cırtanın dostları oduna gedir,

Hərənin əlində bir yağ yaxmacı.

İçimi göynədir kütləvi məzar,

Bir vaxt tariximiz qanla yazıldı.

Qoca Füzulimiz köçdü intizar,

Bala Füzulinin əli qızıldı.

O, dağlar oğludu söykənib dağa,

Dağların mehiylə gəlibdi cana.

Ürəkdən bağlanıb ana torpağa,

Sidq ilə vurulub Azərbaycana.