Tarixi saxtalaşdıran iddia

Tarixi saxtalaşdıran iddia

        Düz 96 ildir ki, erməni daşnakları döymədikləri qapı, burunlarını soxmadıqları idarə qalmayıb ki, uydurma «Soyqrımı» tanıtdırsınlar. Tarixi faktlar göstərir ki, ötən əsrin əvvəllərində ənənəvi olaraq havadarlarının himayəsinə sığınaraq, onlardan hər cür dəstək alaraq, ermənilər qonşu xalqlarının əzəli əraziləri hesabına dövlət qurmaq üçün azərbaycanlılara və türklərə qarşı misli görülməmiş soyqrımı və terror aktları törətmişlər. Erməni vəhşiləri haray-həşir salır, dünya ictimaiyyətinə çatdırmağa can atırlar ki, guya türklər 1915-ci ildə Şərqi Anadoluda 1,500 min erməni qətlə yetiriblər. Ermənilər bu yalanı iddia etsələr də tarix hər şeyi açıq-aydın göstərir. 1915-ci ilin aprel ayında bütün dünyada cəmi 1,200 min erməni yaşamışdır. Bu rəqəm qondarma erməni «Soyqrımı»nın reallıqdan uzaq olmasından, yalan və iftira olduğundan xəbər verir. Dünyanın bir çox ölkələrində arxivlərdə qorunub saxlanılan tarixi sənədlər 1915-ci ilin aprelində Şərqi Anadoluda ermənilərin türklər tərəfindən qətlə yetirilməsi barədə uydurmalarının cəfəngiyat olduğunu təsdiqləyir.

        Birinci dünya müharibəsi illərində Osmanlı imperiyasını daxildən zəiflətmək, onu tamamilə süquta uğratmaq istəyən çar Rusiyası erməni məsələlərindən «siyasi alət» kimi yararlanmağa çalışmış, onları türklərə qarşı qiyamlara qaldırmışlar. Çar II Nikolay bunun əvəzində ermənilərin Türkiyə torpaqları hesabına müstəqil dövlət yaratmaqlarına kömək edəcəyini vəd etmişdir. Beləliklə, çar Rusiyasının diktəsi ilə hərəkət edən erməni terrorçu birləşmələri Türkiyənin müxtəlif şəhərlərində təxribatlar, terror aktları törətmiş, dinc insanlara divan tutmuşlar. Məşhur Amerika alimi Castin Makkartinin yazdığına görə 1915-ci ildə müharibə zonasından kənarda yerləşən Sivas vilayətində ermənilər 180 min müsəlmanı son nəfərinədək qətlə yetirmişlər. Digər Amerika tarixçisi Stenford  Con Şou isə ermənilərin 1915-ci ilin əvvəllərində Van şəhərində türk dövləti əleyhinə qiyam qaldırdığını, bu qiyamın qısa zamanda bütün Şərqi Anadolu vilayətini bürüdüyünü tarixi faktlar əsasında diqqətə çatdırmışdır.

        Bu tutarlı faktlara baxmayaraq ermənilər öz saxta ittihamlarını əsaslandırmaq üçün özlərini tarixə «məzlum», «cəfakeş», «soyqrıma məruz qalan» millət kimi təqdim etməyə çalışırlar.

        Türkiyə parlamentinin deputatı Stepan Ter- Danilyanın rəhbərliyi altında Qarsda, Ərdəhanda erməni quldur birləşmələri 30 min etnik türkləri öldürmüşdülər. Erməni vəhşiləri körpə uşaqları analarının əlindən alıb tonqallara atır, insanları öldürməzdən əvvəl onlara vəhşicəsinə işgəncə verdikdən sonra qətlə yetirirdilər.

        ABŞ tarixçisi Stenford Con Şounun «Osmanlı imperatorunun tarixi» kitabından: «Bütün müharibə ərzində müsəlmanların ermənilər tərəfindən dəhşətli, amansız kütləvi qırğını nəticəsində 1 milyondan çox türk kəndlisi doğma ata-baba yurdlarından qaçmalı, didərgin düşməli olmuşdular. Həmin vaxt minlərlə qaçqın türk tikə-tikə doğranmışdır».    

        1914-cü ildə türklərin 5 vilayətində- Trabzon, Ərzurum, Ərzincan, Van və Butles vilayətlərində yaşayan 3,3 milyon türk əhalisindən 600 min nəfəri müharibədən sonra qaçqın və məcburi köçgün vəziyyətində idi. Erməni quldur birləşmələri «Daşnaksütyun» partiyasının fəal üzvü Atom ləqəbli Arutyun Şaxrikyanın başçılığı ilə kəndlərə basqın edir, bütün dinc əhalini vəhşicəsinə kəsib-doğrayır, qadınlara, qocalara, uşaqlara belə rəhm etmirdilər.

        Fransa tədqiqqatçısı Corc de Malevilin «1915-ci il erməni faciəsi» adlı kitabında yazır: «Erməni quldur birləşmələri tərəfindən planlı surətdə məhv edilən Şərqi Anadolunun dinc müsəlman əhalisindən olsa-olsa 1,600 mini qalmışdır. Bu dəhşətləri görən bir çox rus zabitləri belə qırğından hiddətlənərək erməni cəlladlarına qarşı güc işlətdilər».

        Təbiidir ki, dinc əhaliyə qaşrı vəhşiliklər, erməni təbliğat- təşviqatının açıq-aşkar ikiüzlülükləri Osmanlı dövlətinin səbir kəsasını doldurdu və Ali Komandanın əmri ilə 1915-ci il aprel ayının 24-də DİN bütün erməni komitələri İstanbuldakı və Türkiyənin başqa bölgələrində fəaliyyət göstərən terror təşkilatlarının dərhal bağlanması barədə sərəncam verdi.  

        Erməni quldur və terror birləşmələri Vanın ətraf qəsəbə və kəndlərinə hücuma başlayırlar. Bu civardakı bütün müsəlman kəndləri od-alova bürünmüşdür. Rus diplomatı, general Q. Mayevskinin məlumatına görə, erməni təbliğatının türkləri qəddarlıqla hər vəchlə təqsirləndirməsinə baxmayaraq, o, bunun əksinin şahidi olmuşdur: o illərin bütün qanlı hadisələrini erməni quldur dəstələri fitnəkarlıqla törədir və həyata keçirirdilər.

        Bitlis şəhərində erməni quldur birləşmələrinin azğınlıqları nəticəsində 123 adam öldürülmüşdür. Həlak olanlar arasında çoxlu uşaq və qadın var. Tədqiqatçı Rafael de Noqalesə görə, o dövrdə dinc müsəlmanların vəhşicəsinə qətlə yetirilməsinin, kəndlərinin yandırılmasının başçılarından biri Osmanlı Assambleyasının deputatı, «Daşnaksütyun» erməni terror təşkilatının üzvü Qaregen Pasdermacan idi. Tarixçi Noqales yazırdı: «Onlar əllərinə keçən dinc müsəlmanların hamısını öldürürdülər». «Daşnaksütyun» təşkilatının ölüm hökümləri hər yerdə həyata keçirilirdi. Tədqiqatçıların fikrincə, bu təşkilat heç vaxt real siyasi proqram təklif etmirdi, əksinə, öz icraçılarına ancaq mübarizə metodlarını göstərirdi. Zorakılığa əsaslanan bu metodlar belə şərh edilirdi: «Adamları silahlandırmaq üçün istənilən vasitələrə əl atmalı, … toqquşmaları təşviq etməli və hökumət məmurlarını qorxu-vahimə içində saxlamalı, … dövlət idarələrini qarət etməli və dağıtmalı, … məqsədə çatmaq üçün hər şeyə- təbliğata, terrora, qiyamlara yol verilir».

        Amerika tarixçisi Stenford Con Şou yazır ki, «mayın 14-16-sı ərzində erməni quldur birləşmələri yerli müsəlman əhalini kütləvi surətdə qırıb-çatdılar». Tədqiqatçı Corc de Malevil bu barədə yazır: «Ermənilərin 30 il ərzində müntəzəm surətdə həyata keçirdikləri terror aktları 1915-ci ildə başqa yerlərə köçürülən öz soydaşlarının taleyinə təxminən eyni dərəcədə ciddi təsir, «əks-təsir» gösrətmişdir. Kənardan qızışdırılan bütün bu mənasız qiyamlar ancaq nahaq ölümlərə gətirib çıxarırdı. Lakin onların müəyyən psixoloji nəticəsi də vardı ki, ona da erməni təbliğatçılar «gərginlik strategiyası» yolu ilə, yəni osmanlalırın nəzərində erməniləri «sadiq millət» dən «şübhəli millət»ə çevirmək yolu ilə nail olurdular. On illərlə davam edən qətillər və amansız qiyamlar buna kifayət idi».

        Erməni terror və quldur birləşmələri Türkiyənin qədim Van şəhərini yandırmışlar. Dinc əhali arasında çoxlu tələfat olmuşdur. C. və K. Makkartilərin tədqiqatına görə, XX əsrin əvvəllərində törədilən qanlı hadisələr zamanı 2,5 milyon müsəlman öldürülmüşdür.

        Hökumət qoşunları Türkiyənin Van şəhərinə daxil olduqda onların gözləri qarşısında dəhşətli bir mənzərə açıldı: meyitlər qalaq-qalaq yığılmışdı. Erməni terror birləşmələri Vanın vaxtında qaçıb canını qurtara bilməyən bütün müsəlman əhalisini- türkləri, azərbaycanlıları, kürdləri məhv etmişdilər. Ermənilər bütün müsəlmanları böyük bir xəndəyin qırağına toplamış, sonra da vəhşicəsinə öldürmüşdülər. Səkkiz gün sonra, 1915-ci il iyulun 1-də general Nikolayev öz məlumatında Tero mə Xeco adlı erməni quldurların vəhşiliklərindən danışacaqdır. Hiddətə gələn rus zabiti onları topların qabağına qoyub güllələməyə çağırır.

        Qəddarcasına işgəncələr verilmiş 5 min adamın-erməni quldur və terror birləşmələrinin dinc əhaliyə qarşı törətdiyi 1915-ci il soyqrımı qurbanlarının dəfn edildiyi yerdə onların xatirəsinə indi türk xatirə abidəsi ucalır.

        Atalar yaxşı deyiblər: « Oğru elə dindi ki, doğru bucağa qısıldı», «Utanmasan oynamağa nə var ki». Bu qədər cinayətlər törədən erməni quldur birləşmələri utanmadan tarixi saxtalaşdıraraq  24 aprel 1915-ci ili qondarma «Soyqrımı» kimi dünya ictimaiyyətinə çatdırmaq istəsələr də faktlar onların arzusunu gözlərində qoyur.

Əvəz Mahmud Lələdağ